رهبری شورش‌های آمریکای لاتین با الیگارشی مستعمرات بود، که در ترکیب آن خاندان‌های یهودی مخفی جایگاه فائقه داشتند، و مانند ایتالیا فراماسونری به‌عنوان مادر معنوی» این شورش‌ها شناخته می‌شد.
فرانسیسکو_میراندا و سیمون بولیوار، دو رهبر نامدار شورش‌های آمریکای لاتین، فراماسون بودند و فعالیت خود را با حمایت کانون‌های دسیسه‌گر مالی و ی بریتانیا و ایالات متحده آغاز کردند.
به نوشته گیلرمو دلاس رهیس، پژوهشگر دانشگاه پنسیلوانیا، میراندا، که از او به‌عنوان مغز متفکر شورش‌های استقلال‌طلبانه آمریکای لاتین» یاد میشود، در سال ۱۷۹۶ ماسون شد و قبل از عزیمت به ونزوئلا و تشکیل لژ خود، طرح براندازی حکومت اسپانیا در آمریکای جنوبی را در لژهای لندن مطرح کرد. این لژ، که میراندا و بولیوار ایجاد کردند، به‌سرعت ابتکار عمل را به‌دست گرفت و در کاراکاس سیطره خود را بر جنبش استقلال تأمین کرد.
بولیوار در اسپانیا به سه درجه‌ی ماسونی و در سال ۱۸۰۷ در پاریس به درجات عالی طریقت اسکاتی دست یافت. درجات آئین اسکاتی او در موزه گراند لژ نیویورک» موجود است.
خوزه دو سن‌مارتین، یکی دیگر از رهبران شورش‌های استقلال آمریکای جنوبی، نیز ماسون بود. او در لندن به لژ میراندا پیوست و سپس لژ ماسونی خود را در آمریکای جنوبی ایجاد کرد.
درباره این سایت